کشتارگاه صنعتی دام

اولین قدم برای طراحی یک کشتارگاه در نظر گرفتن حداکثر میزان کشتار روزانه می‌باشد که بر مبنای این تعداد کشتار میزان گوشت و اجزاء قابل خوراک  و همچنین ضایعات  بدست خواهد آمد. وضعیت منطقه‌ای که کشتارگاه قرار است در آنجا نصب شود نیز در طراحی سیستم موثر می‌باشد بطوریکه ممکن است منجر به احداث کشتارگاه در یک یا چند طبقه گردد.ضمناً در راهبری این سیستم باید بر روی کارگران استخدامی و برای دراز مدت  محاسبات را انجام داد تا بتوان بر روی سود عایدی به راحتی  برنامه­ریزی نمود.

ساختمان های کشتارگاه صنعتی دام

تعداد ساختمانهای یک کشتارگاه بسته به نظر کارفرما و نیازهای او دارد ولی بطور کلی در کشتارگاههای مدرن ابنیه ذیل وجود دارند:

  •                    آغل نگه داری و انتظار دام
  •                   سالن کشتار 
  •                   سالن کشتار اضطراری 
  •                    سردخانه 
  •                    اتاق اجزاء ضبطی 
  •                    اتاق اجزا، معدومی 
  •                    انبار پوست 
  •                    اتاق روده و شکمبه 
  •                    اتاق چربی خوراکی 
  •                    اتاق روده پاک کنی
  •                    سالن استخوان گیری و قصابی 
  •                    محوطه مواد غیر خوراکی 
  •                    محوطه خروج وارسال مواد ( بارگیری )
  •                    رختکن 
  •                    دفتر دامپزشک 
  •                    لابراتوار
  •                    تصفیه فاضلاب 
  •                    موتورخانه، برق اضطراری، دیگ بخار و تاسیسات جانبی 
  •                    دفتر مدیریت و …

آغل های نگه داری

آغل نگهداری

وجود محلی برای نگه داری دام تا لحظه ذبح بسیار ضروری است و این محل خرج اضافی نیز برای احداث کشتارگاه محسوب نخواهد شد بلکه سودی که از بالا رفتن کیفیت گوشت دامی که 24 تا 48 ساعت در اصطبل انتظار مانده عاید مجتمع می‌شود هزینه­های فوق را جبران می­کند .

این محل باید خشک باشد و زیاد سرد نباشد و ضمناً به اندازه کافی آب و غذا به دام داده شود. فضای آغلهای انتظار باید به اندازه کافی باشد بطوریکه بتوان به مدت 3 روزگاو و 2 روز گوسفند را نگهداری نمود حتماً آغلها باید بگونه‌ای باشد که بتوان از آغلها هم برای گاو و هم برای گوسفند استفاده نمود.

سالن کشتار گاوی

سالن کشتار گاوی

در صورتیکه یک کشتارگاه خوب طراحی شده باشد ، انتقال دام از آغل نگه داری و انتظار به سالن کشتار به راحتی انجام می‌شود . در صورتیکه از شیب زمین به درستی استفاده شود می‌توان دام را مستقیم از آغل به سالن هدایت نمود ولی اگر دام در طبقه اول و سالن کشتار در طبقه دوم باشد استفاده از یک رمپ با شیب ملایم و غیر مستقیم می‌تواند حرکت دام به سمت سالن کشتار را حل نماید.

1- هدایت دام  :‌

گاو از روی رمپ به سمت قفس شوک هدایت می گردد. جهت هدایت گاو از آغل انتظار دام به قفس شوک نیاز به یک شخص می‌باشد که هدایت از آغل ، ‌شوک زدن و ریختن آب گرم بروی بدن دام را انجام می دهد . دام به محض استشمام بوی خون از حرکت باز می ایستد و حتی خود را از محل تله دور می­کند و به عقب بر می­گردد ،‌ لذا وجود این شخص برای ایجاد حرکت اجباری دام برای ورود به قفس شوک محرز می‌باشد.

2- شوک زنی :‌

پس ازآنکه تله شوک خالی شد، درب ورودی تله (بصورت کشوئی ودر جهت بالا) باز می­شود و دام وارد این تله می­گردد. درب ورودی پشت دام بسته می‌شود و دام کاملاً در داخل این قفس  قرار می­گیرد توصیه می­شود که تله دارای مکانی برای استقرار کله گاو باشد تا بتوان به راحتی شوک را به میزان متناسب به دام وارد کرد.

3- قلاب  زنی  :

پس از قرار گرفتن دام در محل قلاب زنی ، کارگر مسئول ، قلاب مخصوص را از ریل برگشت قلاب بر می دارد. این قلاب، قرقره ای است که زنجیری به انتها ی آن متصل است و سر زنجیر نیز یک قلاب می‌باشد. اپراتور در ابتدا قسمت بالای قلاب را داخل جرثقیل بالا بر قرار می دهد و قسمت زنجیر را به دور پای گاو در محل بین آرنج و کپل دام می پیچد.

پس از استقرار زنجیر روی پای دام اپراتور با دست زنجیر را می­کشد تا محکم گردد و با رها کردن زنجیر،  به سمت کلید جرثقیل می‌روند تا جرثقیل بالا بر را روشن کند ، در حین بالا رفتن لاشه ، اپراتور با دست آزاد خود ( دست راست چون در دست چپ کلید جرثقیل قرار دارد) دام را به گونه ای هدایت می­کند . تا قرقره آن به داخل ریل خونگیری بیفتد. پس از استقرار قرقره در ریل خونگیری جرثقیل از قرقره آزاد می‌شود و برای عملیات مجدد آماده  می­گردد. با قرار گرفتن دام روی ریل حرکت آن شروع می‌شود تا به ترمز در ناحیه خونگیری برسد .

4- ذبح :‌

در این حالت گاو بی هوش در روی ریل به حالت عمودی قرار گرفته ، ‌اپراتور با چرخاندن دست و  پا و سینه دام به سمت قبله ذبح را شروع می کند در صورتیکه اپراتور راست دست باشد در سمت چپ دام قرار می گیرد و دست چپ خود را روی کله یا پشت و یا دستهای جلوی گاو قرار می دهد تا در حین ذبح بدن دام حرکت نکند.

در کشتارگاههای صنعتی هم اینک پس از بیهوشی گاو و بالا کشیدن آن و قرار دادن دام روی ریل خونگیری ، عمل ذبح را انجام می دهند ،‌ با این روش می‌توان خون را با سرعت بیشتری از بدن دام خارج نمود. طبق مطالعاتی که درآلمان انجام شده است نشان می دهد عمل خونگیری بر روی ریل و در حالت عمودی 40 درصد موثرتر از خونگیری در حالت خوابیده وافقی دام می‌باشد.

5- تحریک عضلانی  توسط  برق  :‌

 بعد از آنکه دام ذبح شد اتصال جریان برق به آن باعث می‌شود که عضلات ، لاشه دچار تحریک الکتریکی شده ومنقبض شوند وهمین انقباضات عضلانی موجب می‌شود تا خون  بیشتری از لاشه خارج شود ولی مهمترین اثر تحریکات الکتریکی تسریع در عمل تردشدن گوشت می باشد.

6- قطع  شــاخ   :

در هر مرحله ای قبل از پوست کنی پوست با دستگاه پوست کن باید شاخهای لاشه قطع گردد چون در موقع حرکت از بالا به پائین دستگاه پوست کن احتمال گیرکردن پوست به شاخ وآسیب دیدن آن وجود دارد .

7- قطع پای دوم :

 پیش از پوست کنی ( یا پیش از پوست کنی از پا ) اپراتور یا قیچی مخصوص اقدام به قطع پای دوم از ناحیه زیر مفصل می­کند  این روش نیز مانند مطالب گفته شده در قطع پای آزاد می‌باشد .

8- پوست کنی با دستگاه پوست کنی  :

در این مرحله لاشه آماده پوست کنی توسط دستگاه پوست کن می‌باشد.در دو طرف دستگاه دو سکوی پنوماتیک قرارداردکه دواپراتور سکوها را به بالا هدایت می­کنند. پس از رسیدن به بالاترین نقطه هر کارگر به تنهایی پوست آزاد شده ران سمت خود را به سر زنجیردستگاه پوست­کن می بندد، سپس دستگاه را روشن می­نماید.دستگاه به دو صورت حرکت می­کند یکی دورانی که باعث جمع شدن زنجیر بر روی استوانه جمع کننده زنجیر می‌شود و از طرف دیگر استوانه مزبور نیز به سمت پائین حرکت می­کند که کمک به پوست­کنی می‌شود . مجموع این دو حرکت باعث می‌شود که پوست به آرامی از لاشه جدا شود و برای هر طول از لاشه نیز دستگاه به راحتی عمل خود را انجام دهد .

 دو اپراتور که در طرفین دستگاه و لاشه قرار دارند با چاقو باعث تسریع در جدا شدن پوست  از  لاشه  می­گردند. عمل این دو اپراتور باعث ایجاد حداقل آسیب به پوست دستگاه پوست کن می‌شود . این دو کارگر به همراه دستگاه وتوسط سکوی پنوماتیک به پائین حرکت می­کنند .بعد از جدا شدن پوست از لاشه تمام پوست به دور استوانه جمع کننده پوست می پیچد و در این لحظه دوران معکوس خود را شروع می کند .در پائین ترین نقطه استوانه شوت پوست گاو قرار دارد که با حرکت معکوس استوانه پوست به داخل شوت هدایت می‌شود و در اثر وزن خود به داخل شوت می­افتد و به طبقه همکف ارسال می‌شود .

9- اره کردن قفسه سینه   :

این مرحله از کار به مهارت بسیار زیادی نیاز دارد چون هدایت غلط اره ، در داخل قفسه سینه می‌تواند باعث آسیب رساندن به ارگانهای قرمز گردد. جهت تخلیه ارگانهای سفید و قرمز و تخلیه کامل داخل لاشه در ابتدا اپراتور با دستگاه حفره کوچکی در زیر قفسه سینه و در ناحیه شکم ( چسبیده به قفسه سینه) ایجاد می­کند و به کمک وزن خود اقدام به اره نمودن قفسه سینه می­نماید .بطوریکه قفسه سینه کاملاً باز می‌شود  و جلو لاشه از ناحیه شکم تا گردن باز می­گردد.

10- خارج کردن ارگانهای سفید و قرمز  :‌

 در این مرحله اپراتور با ایجاد شکاف عرضی روی گوشت ناحیه بیضه ” زیر ران” باعث می‌شود تا قسمت سینه و سردست لاشه به حالتی قرار گیرد.که به راحتی اپراتور امکان تخلیه حفره شکمی را داشته باشد .با این عمل حفره شکمی کاملاً باز می‌شود و اپراتور به ارگانهای سفید دسترسی پیدا می کند .

 پس از آنکه ارگانهای سفید ازحفره شکمی خارج شد اپراتور با دست آزاد خود ارگانها را به بیرون می­کشد و ارتباط این ارگانها را با لاشه قطع می کند و با حرکت چاقوی خود چربی های اضافی اطراف شکمبه را که به لاشه چسبیده است را می برد و به همراه شکمبه خارج شده بر روی سینی زیر لاشه می­ریزد و این سینی شکمبه و چربی ها را به سینی حمل شکمبه منتقل می­کند .

11- بازرسی  :

بطور معمول بازرسی در کشتارگاه بر روی لاشه و ارگانهای قرمز و سفید انجام میشود. پس از باز شدن حفره شکمی و تخلیه آن بازرس این امکان را دارد که براحتی قسمتهای داخل لاشه را مورد بازرسی قرار دهد و از نظر سل مروارید ، برنشیت چسبندگی ریه و … به دقت مورد  بازرسی قرار دهد. این بازرسی با ایجاد شکاف بروی ماهیچه­های سر دست شروع می‌شود .

 در صورت سلامت کامل  لاشه، بازرس اجازه عبور لاشه را می­دهد و در صورت مشاهده هرگونه بیماری  و با مشکوک شدن به هر گونه بیماری لاشه را از خط اصلی خارج می کند و در ریل پارک برای عملیات تکمیلی نگه می دارد تا در فرصت مناسب با دقت بیشتری لاشه را مورد معاینه قرار دهد .

 در صورتیکه این لاشه قابل ضبط باشد از طریق ریل مربوط به اطاق ضبطی وسط سالن منتقل می‌شودودرآنجاپس ازقطعه قطعه شدن به کارخانه تبدیل ضایعات ارسال می‌شود . در صورتیکه لاشه انگلی باشد جداگانه به سرد خانه زیر صفر منتقل می‌شود تا پس از 12 روز به عنوان گوشت صنعتی به بازار مصرف عرضه گردد و در صورتی که قسمتی از لاشه غیر قابل مصرف باشد در اتاق ضبطی این قسمت جدا شده و به کارخانه تبدیل ضایعات فرستاده می‌شود و قسمت قابل مصرف مجدداً به ریل برگشت داده می‌شود تا عملیات تکمیلی بر روی آلایش نهایی بروی آن انجام شود. 

 همزمانی بازرسی ارگانهای سفید ، قرمز ، کله و لاشه حائز اهمیت می‌باشد. لذا خط به گونه­ای طراحی  می­گردد که این امکان برای بازرسی در یک نقطه میسر باشد .

12- دو شقه کردن لاشه :

 در این مرحله کارگر سکوی نیوماتیک خود را به سمت بالا راهبری می­کند تا به نقطه مناسب برسد سپس با اره خود شروع به دو نیم کردن لاشه از میان دو ران لاشه و در ناحیه مقعد می­کند . نوع اره و تیز بودن آن و همچنین وجود آب که بصورت اتوماتیک بر روی تیغه ریخته می‌شود برای شقه کردن حائر اهمیت می‌باشد بطوریکه عمل اره کردن ستون فقرات باید بدون ایجاد فشار زیاد ( با سنگینی بدن ) از طرف کارگر همراه باشد. در غیر اینصورت عمل اره کردن مناسب نمی‌باشد . در انتهای عمل نیز ازه از میان ستون فقرات گردن و در ناحیه­ای که قبلاَ شکافی برروی آن ایجاد شده عبور می­کند . این شکاف در هدایت کارگر و همچنین سهولت اره کردن موثر می‌باشد.

13-  شستشوی اولیه  :‌

 در این مرحله توسط شیر آب پاش نازلی ، اپراتور هر شقه را بصورت جداگانه مورد شستشو قرار می دهد.

 دراین مکان به دلیل آنکه لاشه دو شقه شده، هر شقه میتواند حول محور قلاب خود بچرخد پس در نتیجه بدون آنکه اپراتور نیازی به حرکت داشته باشد میتواند باچرخاندن لاشه تمام قسمتهای آنرا چه داخلی و چه خارجی بشوید.

سالن کشتار گوسفندی

سالن کشتار گوسفندی

در یک مجتمع کشتارگاهی در صورت وجود خط کشتار گاو ، بسته به نیاز مجتمع باید خط کشتار گوسفندی نیز در کنار این خط باشد، بطوریکه نمی‌توان و یا نباید از خط کشتار گاوی به دو منظور استفاده نمود. هر دو خط می‌تواند کنار یکدیگر انجام وظیفه نمایند و این دو خط توسط راهروهای ارتباطی با یکدیگر مرتبط شوند .

در این خط اقدامات ذیل صورت می پذیرد.

  • هدایت دام به قفس شوک و بیهوشی آن .
  • قلاب زدن به پا و انتقال به ریل خونگیری .
  • رگ زنی و ذبح .
  • انتقال گوسفند به ریل پوست کنی .
  • پوست کنی .
  • انتقال به ریل نهایی .
  • انتقال اجزاء جدا شده به شوتها .
  • جدا سازی کله
  • خارج سازی شکمبه .
  • خارج سازی ارگانهای قرمز .
  • شستشو.
  • توزین و بر چسب زدن .
  • شستشوی نهایی .
  • انتقال به سردخانه .

1- هدایت دام از آغل انتظار  :

 گوسفند پس از آنکه 24 ساعت در آغل انتظار قرار گرفت توسط رمپ به سالن کشتار هدایت می‌شود. بر خلاف دام بزرگ (گاو ) گوسفند را می‌توان به راحتی به سمت سالن کشتار هدایت نمود ولی با این وجود برای هدایت دامها وجود یک کارگر الزامی است .

2- حمل توسط نقالـــــه  :

 در انتهای مسیر رامپ و در مدخل سالن کشتار در صورتیکه دام ذبح دامها ی دیگر را مشاهده کند از ورود به سالن امتناع می ورزد و به عقب بر می­گردد واز طرفی از نقطه نظر اصول انسانی نیز این وضیعت برای گوسفند در حال ذبح مناسب نمی‌باشد ودر دام باعث تنش خواهد شد که منجر به پائین آمدن کیفیت گوشت آن نیز می‌شود . برای جلوگیری از این حالت در انتهای مسیر رمپ یک نقاله قرار می دهند که گوسفند را بصورت اتوماتیک به داخل سالن می­کشد .

3- قرار گرفتن دام به روی میز ذبح  :

 به دو صورت می‌توان دام را ذبح کرد. یکی از روشها به این صورت است که بعد از بی هوشی ، دام بر روی میز قرار می گیرد و اپراتور بروی میز دام را ذبح می کند ولی در روش دوم از این میز فقط برای قرار دادن دام بی حس به ریل ذبح و خونگیری استفاده می‌شود.

به دلیل آنکه روش ذبح ما “ویژه”  می‌باشد و باید دام را باشرایط خاص ذبح نمود لذا برای اپراتور بسیار راحت خواهد بود که دام را بر روی میز قرار داده و ذبح کند و سپس به قلاب حمل به ریل خونگیری منتقل می کند .

4- ذبح :‌

 دام بی هوش پس از قرار گرفتن بروی میز ذبح توسط اپراتور به سمت قبله قرار داده می‌شود . اپراتور دست آزاد خود را ( چپ ) به زیر چانه دام گذارده و با عقب کشیدن چانه چاقوی خود را  عمود بر ستون فقرات دام روی گلو و بالای برآمدگی آن قرار داده و با گفتن کلمه بسم ا… با کشیدن به عقب و بالا (همزمان ) اقدام به قطع چهار  رگ گردن و گلوی دام می نماید .

5- انتقال به ریل خونگیری :

 گوسفند را نباید بلافاصله پس از ذبح پوست کنی نمود که این عمل از نظر شرعی و انسانی درست نمی‌باشد، بلکه باید به لاشه زمان کافی داد تا اولاً خون بصورت کامل از بدن خارج شود و ثانیاً جان حیوان کاملاً از بدنش خارج شود و کاملاً  بی حس شود بطوریکه در هنگام پوست­کنی به هیچ وجه دچار درد نگردد و حسی نداشته باشد. از این رو پس از ذبح گوسفند به ریل خونگیری ارسال می‌شود نحوه عمل به این صورت می‌باشد که اپراتور با یک دست یکی  از پاهای عقب لاشه را گرفته و با دست دیگر قلاب مخصوص را نگه می داردکه پس از آن پای عقب را به داخل حفره قلاب گیر دهد.  

 6- باد کردن زیر پوست :

 باد کردن زیر پوست باعث می‌شود که عملیات پوست کنی لاشه با راحتی بیشتری انجام شود.

7- پوست کنی زیر دنبه در قسمت پای درگیر:

 بعد از باد کردن ، نوبت به وپوست کنی از زیر دنبه می رسد در حالت عمودی دنبه به گونه­ای قرار می­گیرد که زیر دنبه رو به بالا می ماند و در این حالت کارگر با تسلط قادر به پوست­کنی زیر دنبه می‌باشد.

8- افقی کردن لاشه  :‌

 برای آنکه بتوان دستها ، گردن و سینه لاشه را از پوست عاری نمود نیاز است که لاشه را به حالت افقی گه داشت.

9- پوست کنی توسط دستگاه پوست کن  :

 در این نوع پوست­کن مانند پوست­کن گاوی پوست به دور یک درام پیچیده می‌شود . این استوانه حرکت دورانی و حرکت از بالا به پایین دارد. یکی از مزایای این روش حذف بستن پاها ( یا دستها ) به نگه دارنده دست است . چون حرکت پوست کنی از بالا به پایین می‌باشد در نتیجه لاشه از قلاب در نخواهد آمد.

10- تخلیه شکمبه به سینی حمل شکمبه :

پس از قطع کامل شکمبه اپراتور شکمبه را بلند کرده و به داخل سینی حمل شکمبه که در پشت سرش قرار دارد انتقال می دهد .

11-خارج کردن ارگانهای قرمز از لاشه   :

 در این مرحله اپراتور با چاقو ی خود اقدام به پاره کردن پرده دیافراگم می نماید. همزمان با پاره شدن پرده دیافراگم دست غیر مسلح خود را نیز داخل قفسه سینه فرو می کند و با چنگ خود ارگانهای قرمز را از طریق جگر سفید محکم می گیرد و به طرف بیرون می کشد نحوه بیرون کشیدن به این صورت است که بصورت عمودی به طرف بدن خود نمی­کشد بلکه با انحراف به سمت چپ بدن خود می­کشد در این صورت می‌تواند ارتباط ارگانها را با دست مسلح خود از ستون فقرات و قفسه سینه جدا نماید پس از جدا کردن ارگانهای قرمز آنها را به میز حمل شکمبه منتقل می­کند. سینی­های میز حمل شکمبه به گونه­ای است که یک سینی بزرگ اختصاص به شکمبه و روده دارد و یک سینی کوچکتر (کوچکتر بودن از نظر طول سینی می‌باشد چون عرض همگی یکسان است ) نیز اختصاص به ارگانهای قرمز دارد.

12بازرسی لاشه و دیگر اعضاء بدن بطور همزمان   :‌

 در این لحظه لاشه کاملاً خالی از ارگان می‌باشد و تمام اجزاء خوراکی دام نیز بروی لاشه می باشند . در ابتدا دکتر دامپزشک داخل قفسه سینه را از نظر برونشیت و یا چسبندگی سینه مورد معاینه قرار می دهد سپس به رنگ چربی  ها توجه می­کند ( برای آزمون یرقان ) و با گذارندن دست خود به ناحیه گردن لاشه و با فشار دادن غدد لنفاوی گردن لاشه از سلامت این غدد اطمینان حاصل می­کند سپس لاشه را می چرخاند تا از وضیعت ظاهری قسمت بیرونی لاشه اطمینان حاصل کند و لاشه تب­دار و لاغر نباشد در صورت مشکوک شدن به بیماری خاصی ( مثل هاری ) اقدام به بازرسی کله ، جگر سفید و قرمز که در پشت سر او قرار دارند، می­کند در صورتیکه لاشه دچار بیماری خاصی باشد با گذرادن علامت روی لاشه به اپراتور می فهماند که این لاشه باید در ریل پارک قرارگیرد تا برای معاینه دقیقترآماده شود.

 پس از آنکه لاشه سالم تشخیص داده شد تمام اجزاء آن قابل استفاده است و عملیات تکمیلی بعدی بر روی آن انجام می‌شود .

13- آلایش نهایی قسمت بالای لاشه   :‌

 چربی­های اضافی باقی مانده در ناحیه قلوه و بیضه ، باقی مانده پوست روی دنبه و نواحی ران و غدد اضافی در این ناحیه توسط اپراتور و با چاقو گرفته شده و قسمتهای جدا شده از لاشه درون گاری مخصوص حمل که در جلوی او قرار دارد ریخته می‌شود این موارد که اکثراً چربی هستند به اتاق چربی ارسال می‌شوند .

14- آلایش نهایی قسمت پایین لاشه   :‌

 در قسمت پایین لاشه نزدیک سر دست و گردن و سینه پوستهای باقی مانده روی لاشه ،‌غدد اضافی و چربی های اندکی به گوشت چسبیده و ظاهر گوشت را از نظر مشتری ناپسند می نماید با چاقو و توسط اپراتور گرفته می‌شود و قسمتهای جدا شده به گاری مخصوص حمل ریخته می‌شود این ضایعات که عمدتاً از نوع پوست وگوشت هستند به اتاق ضایعات ارسال می شوند تا به کارخانه تبدیل ضایعات فرستاده شوند.

15- مهر کوبی  :‌

 مهر کوبی این مرحله نیز مانند مرحله گاوی می‌باشد که در دو طرف لاشه د سه یا چهار قسمت مهر کوبیده می‌شود که مجدداً یا آورد می‌شود برای این مرحله بهتر است که مهر نواری بر روی لاشه حک شود که خریدار بتواند در موقع خرید هر قسمت از سلامت لاشه اطمینان داشته باشد و بتواند به راحتی مهر روی لاشه را تشخیص دهد.

16 توزین   :

 پس از آنکه لاشه مهرکوبی شد بسته به سیاست کشتارگاه هر لاشه جدا گانه و یا  چهار یا هشت لاشه باهم توزین می‌شود که پس از توزین نیز لاشه‌ها بصورت هشت تایی و یا چهارتایی روانه سردخانه می شوند. در این مرحله شماره لاشه ، وزن و تاریخ ثبت می‌شود و می‌توان همین اطلاعات را نیز بروی یک کاغذ ثبت کرد و داخل لاشه زیر پرده دیافراگم قرار داد که در موقع شستشو از لاشه خارج نشود.

17- شستشو :

 شستشوی لاشه بصورت اتوماتیک و در داخل کابین شستشو توسط شیرهایی که در نواحی مختلف کابین نصب شده و شدت جریان آب آنها نیز متناسب با سرعت ریل می‌باشد عمل تمیز کردن نهایی لاشه را انجام می­شود.

18-انتقال به قلاب مخصوص سردخانه:‌

دراین مرحله اپراتور لاشه ها را از ریل حمل بصورت تک تک خارج می کند و به قلاب مخصوص حمل به سردخانه که بصورت چهار ویا هشت شاخه­ای میباشد.

واحدهای دیگر کشتارگاه

تصفیه خانه

کشتارگاه اضطراری :

این نوع خط کشتار نیز مانند خط کشتار اصلی دارای تجهیزات اصلی است. اما اندازه خط کوتاهتر و تعداد سکوها نیز کمتر می‌باشد. در این خط دامهای مشکوک ذبح می­شوند. بهترین نوع طراحی قرار دادن این واحد در نزدیکترین فاصله به خط کشتار اصلی و داشتن راه ارتباطی با کارخانه تبدیل ضایعات یا اتاق معدومی می‌باشد. بطوریکه اگر در خط کشتار متوجه لاشه مشکوک شدند بتوان آنرا به این واحد هدایت نمود و از طرف دیگر در صورت معدومی بودن لاشه بتوان آنرا به کارخانه تبدیل ضایعات و یا اتاق معدومی ارسال نمود .

سردخانه :‌

مطابق مقررات شورای اروپایی هر کشتارگاه باید مجهز به یک سردخانه با ظرفیت کافی باشد. در هرکشتارگاه پس ازاصلاح نهایی لاشه، فوری لاشه را به سردخانه بالای صفرارسال می دارند .دمای این سردخانه نباید بیش از7 درجه برای لاشه وبیش از3 درجه برای ارگانهای داخلی باشد . جهت استخوانگیری ازلاشه(خصوصاً گاو) نگه داری لاشه به مدت 24 ساعت در سردخانه بالای صفر باعث حذف حالت جمود نعشی شده و به راحتی می‌توان عمل استخوان گیری را انجام داد از این رو برای ارسال لاشه به استخوان گیری نیز وجود این سردخانه محرز می‌باشد. در یک کشتارگاه باید ریل خط سالن کشتار به ریل سردخانه متصل باشد تا بتوان لاشه را مستقیم به سردخانه هدایت نمود. در سردخانه معمولاً از دو ریل در دو ارتفاع مختلف استفاده میشود که ارتفاع بلند برای حمل و نگه داری لاشه گاو و ارتفاع کوتاهتر برای نگهداری لاشه گوسفند می‌باشد ولی در کشتارگاه کوچک از یک ریل در ارتفاع بالا استفاده می کنند . استفاده از اتاقهای کوچک بجای سالن سردخانه بزرگ باعث می‌شود تا درب سردخانه به مدت کمتری باز بماند و همین مسئله باعث کاهش هزینه راهبری کشتارگاه خواهد شد.

اتاق لاشه های معدومی   :

در هر خط بارها اتفاق می­افتد که لاشه­ای و یا قسمتی از آن معدومی شناخته می شوند لذا در این خط باید ریلی تعبیه شود تا اجزاء و یا لاشه معدومی را به اتاقی که برای همین مورد در نظر گرفته اند، حمل نماید.

اتاق پوست  :

پس از پوست کنی از لاشه ، پوست را باید برای حمل بیرون از کشتارگاه آماده نمود . در این مرحله پوست نمک زده شده و با چاقو چربی­های اضافی آن گرفته می‌شود و پس از دسته بندی توسط کامیون به بیرون از کشتارگاه ارسال می‌شود. در طراحی سالن کشتار بهتر است سالن به گونه­ای باشد که خط اصلی در طبقه بالاتری نسبت به اتاق پوست قرار گیرد تا بتوان توسط یک شوت از فولاد ضد زنگ پوست را به این اتاق ارسال نمود .

اتاق شکمبه و روده  :

پس از جدا شدن شکمبه و روده از لاشه ، این اجزاء به اتاق شکمبه و روده ارسال می شوند تا برای مراحل بعدی آماده شوند. در این مرحله روده و شکمبه از یکدیگر جدا شده و هر یک به تنهائی تخلیه می شوند. روده برای عملیات تکمیلی به کارخانه زهتابی ارسال می‌شود و شکمبه را بر روی میز مخصوص پاک   می­کنند.

اتاق ارگانهای خوراکی   :‌

اجزاء دام ماننده قلوه ، جگر ، شش که قابل خوردن می باشند را به این اتاق هدایت می کنند تا پس از شستشو و بسته بندی در سردخانه c3 نگه داری نمایند .

اتاق چربی خوراکی  :

چربی­های اطراف روده و شکمبه و چربی­های داخلی لاشه در صورتیکه مسائل بهداشتی رعایت شوند خوراکی می باشند. از این رو چربی ها را پس از جمع آوری به اتاق چربی ارسال می دارند تا از آنجا به کارخانه مربوطه ارسال شود.

سالن استخوان گیری :

جهت آنکه سود بیشتری عاید کشتارگاه گردد وجود یک واحد استخوان گیری که گوشت لاشه را از استخوان جدا نماید و اقدام به بسته بندی و طبقه بندی گوشت نماید الزامی است .

 دمای این اتاق نباید از c10  بیشتر باشد و باید مجهز به وسایل کافی جهت ایجاد برودت باشد.( دمای c7 برای طراحی سردخانه و تجهیزات مربوطه باید اعمال شود ).

منطقه بارگیری گوشت :

 برای بارگیری گوشت به سکوی مناسبی احتیاج است که در سمت مخالف قسمت کثیف کشتارگاه باید باشد. این سکو باید سر پوشیده باشد تا امکان کار راحت را برای کارگران فراهم سازد . ارتفاع ریل خروجی گوشت باید بگونه­ای باشد که ارتفاع آن برابر با ارتفاع ریل کامیونهای سردخانه دار باشد تا بتوان در بهداشت کامل بارگیری گوشت را انجام داد.

این محل همچنین باید دارای وسایل کافی برای جلوگیری از نفوذ حشرات باشد.

آزمایشگاه دامپزشکی  :

در یک کشتارگاه یک آزمایشگاه که حداقل امکانات انگل شناسی داشته باشد مورد نیاز است. در یک کشتارگاه بزرگ به آزمایشگاه مجهز که علاوه بر کنترل کیفیت گوشت بتواند به نیازهای دامپزشکی و تشخیص بیماری های دام نیز کمک نماید احتیاج می‌باشد . این امکان برای تعلیم بازرسان گوشت نیز موثر می‌باشد.

تصفیه فاضلاب  :

فاضلاب حاصل ا ز کشتارگاه به دلیل ماهیتی که دارا می‌باشد می‌تواند باعث آلودگی محیط زیست و منابع آبی گردد. صنایع گوشت بطور کلی دارای مصرف بسیار بالای آب می باشند و به همین دلیل باید این واحدها مجهز به تصفیه‌خانه باشند تا این حجم بالای فاضلاب را بتواند وارد محیط زیست وارد نماید.

مشاوره رایگان! 

به دنبال احداث کشتارگاه صنعتی دام هستید و یا می خواهید آن را نوسازی و تجهیز نمایید؟

با ما تماس بگیرید تا راهنمایی اتان کنیم